ἀπαιδεύτως

ἀπαιδία

ἀπαιθαλόω-ῶ
ἀπαιδία, ας (ἡ) manque d’enfants, Hdt. 6, 139 ; Soph. O.R. 1024 ; Eur. Ion 513, etc. ||
E [ῑ] Man. 6, 239. Ion. -ίη, Hdt. Man. ll. cc.
Étym. ἄπαις.