ἀπακτέον

ἀπάλαιστος

ἀπάλαιστρος
ἀ·πάλαιστος, ος, ον [πᾰ]
1 qu’on ne peut vaincre à la lutte, invincible, Pd. N. 4, 94 ||
2 non exercé à la lutte, Anth. 12, 222.
Étym. ἀ, παλαίω.