ἀπαλλαγή

ἀπαλλακτέον

ἀπαλλακτής
ἀπαλλακτέον, vb. d’ἀπαλλάσσω :
1 tr. il faut écarter, Plut. Cor. 32, etc. ||
2 intr. il faut s’éloigner de, gén. Plat. Phæd. 66b, etc. ; Lys. 104, 4, etc.