ἀπανάγνωσμα

ἀπαναίνομαι

ἀπαναισιμόω-ῶ
ἀπ·αναίνομαι (ao. ἀπηνῃνάμην) [ᾰν] nier, refuser, Il. 7, 185 ; Od. 10, 297 ; Pd. N. 5, 33 ; Eschl. Eum. 972 ; Hpc. 665, 26 ; Plut. M. 132c, etc. ||
E Ao. dor. 3 sg. ἀπανάνατο [ᾱνᾱν] Pd. l. c.