ἀπαράλεκτος

ἀπαράλλακτος

ἀπαραλλάκτως
ἀ·παράλλακτος, ος, ον, non différent, tout à fait semblable, Plut. T. Gracch. 3 ; avec un rég. non différent de, dat. DH. 2, 71 ; DS. 1, 91.
Étym. ἀ, παραλλάσσω.