ἀπενιαυτέω-ῶ

ἀπενιαύτησις

ἀπενιαυτίζω
ἀπενιαύτησις, εως (ἡ) exil d’un an, d’où abs. exil, Plat. Leg. 868d.
Étym. ἀπενιαυτέω.