ἀπερίτμητος
ἀπερίτρεπτοςἀ·περίτμητος, ος,
ον :
1 non circonscrit,
Plut. M.
495c ||
2 non circoncis,
Spt. Gen.
17, 14 ; Ex.
12, 48, etc. ;
fig. Spt.
Lev. 26, 41,
etc. ; NT.
Ap. 7, 51 ;
p. ext. non coupé tout autour,
Symm. Ex.
6, 12 ; Jer.
6, 10.
Étym.
ἀ, περιτέμνω.