ἀφερπυλλόομαι-οῦμαι

ἀφέρπω

ἄφερτος
ἀφ·έρπω, f. -έρψω :
1 s’éloigner en rampant, d’où s’esquiver, Soph. O.C. 490 ; Tr. 813 ||
2 s’éloigner, s’en aller, en gén. Soph. Aj. 1162 ; fig. mourir, Pempel. (Stob. Fl. 95, 23).
Étym. ἀπό, ἕρπω.