ἀφιλαργυρία

ἀφιλάργυρος

ἀφιλαρύνω
ἀ·φιλάργυρος, ος, ον [ῐῠ] qui n’aime pas l’argent, exempt d’avarice ou de cupidité, NT. 1 Tim. 3, 3 ; Hebr. 13, 5.