ἀφιλοτιμία

ἀφιλότιμος

ἀφιλοτίμως
ἀ·φιλότιμος, ος, ον [ῐῑ]
1 indifférent aux honneurs, sans ambition, Is. 67, 5 ; Arstt. Nic. 4, 4, 3, etc. ||
2 en parl. de choses, non honorable, bas, vil, Plut. M. 35a.