ἀφροντιστέω-ῶ
ἀφροντιστητέονἀφροντιστέω-ῶ, f.
ήσω :
1 n’avoir aucun souci de,
ne se préoccuper en rien de, gén.
Xén. Conv.
8, 33 ; Plat.
Leg. 885a ; περί τινος, Hpc.
27, 30 ; ὑπέρ
τινος, Philstr. V. Ap. 1, 38, de qqn
ou de qqe ch. ||
2 abs. être insouciant, indifférent, Plat. Leg. 917c. ||
E Part. prés. fém. ion. ἀφροντιστεῦσα, Hpc.
28, 22.
Étym.
ἀφρόντιστος.