ἀφρουρέω-ῶ

ἀφρούρητος

ἄφρουρος
ἀ·φρούρητος, ος, ον :
1 sans gardien, Plat. Leg. 760a ; Plut. Flam. 10 ; avec un gén. φυλακῆς ἀφρούρητος, Gal. 4, 614, sans garde ||
2 sans garnison, Pol. 4, 25, 7 ; Plut. M. 340f.
Étym. ἀ, φρουρέω.