ἀφθαρτίζω

ἄφθαρτος

ἀφθάω-ῶ
ἄ·φθαρτος, ος, ον :
1 non corrompu, non gâté, non endommagé, Phil. byz. Bel. 67d ||
2 incorruptible, Arstt. An. pr. 2, 22, 3 ; An. post. 1, 24, 5 ; etc. ; d’où immortel, DH. 8, 62 ; Luc. J. tr. 20, etc.
Étym. ἀ, φθείρω.