ἀπιστόφιλος

ἀπιστόφυλος

ἀπίστως
ἀπιστό·φυλος, ος, ον [ῡ] d’une race infidèle ou perfide, Sib. 8, 186 (v. le préc.).
Étym. ἄπιστος, φυλή.