ἀπλήξ

ἀπλήρωτος

ἀπληστεί
ἀ·πλήρωτος, ος, ον, insatiable, Anth. App. 122 ; Luc. M. cond. 39 ; avec le gén. Plut. M. 524b.
Étym. ἀ, πληρόω.