ἀποαίνυμαι
ἀποαιρέομαιἀπο·αίνυμαι (seul.
prés. Il.
13, 262 ; Od.
17, 322, et impf. 3
sg. ἀποαίνυτο, Od. 12, 419) enlever, ôter
(des armes) Il. 11,
582 ; fig. ravir (de la gloire,
etc.) Il.
15, 595, etc. ; τί τινος,
Il. 13, 262 ;
Od. 17, 322,
enlever qqe ch. à qqn.
Étym.
cf. ἀπαίνυμαι.