Ἀποδρασιππίδης

ἀπόδρασις

ἀποδρέπτομαι
ἀπόδρασις, εως (ἡ) [ᾱ]
1 fuite, Hdt. 4, 140 ; Luc. D. mort. 27, 9 ||
2 action d’esquiver, gén. Dém. 568, 9 ; Plut. M. 641c ||
E Ion. ἀπόδρησις, Hdt. l. c.
Étym. ἀποδιδράσκω.