ἀποκαρτερέω-ῶ

ἀποκαρτέρησις

ἀποκαρφολογέω-ῶ
ἀποκαρτέρησις, εως (ἡ) action de se laisser mourir de faim, Quint. 8, 5.
Étym. v. le préc.