ἀπόκρημνος

ἀπό·κρημνος, ος, ον, escarpé, Hdt. 3, 111 ; 7, 176 ; Thc. 4, 31 ; 6, 96 ; Xén. Cyn. 8, 4 ; 10, 21, etc. ; fig. en parl. des difficultés d’une cause ardue, Dém. 793, 6.