ἀπόπροθι

ἀποπροθορεῖν

ἀποπροΐημι
ἀποπρο·θορεῖν, inf. ao. 2, s’élancer au loin en avant, A. Rh. 3, 1280 ; Orph. Arg. 547.
Étym. ἀποπρό, θορεῖν, v. θρῴσκω.