ἀποσιτέω-ῶ

ἀποσιτία

ἀποσιτίζομαι
ἀποσιτία, ας (ἡ) [σῑ]
1 dégoût des aliments, Hpc. 1089f, etc. ; au plur. Orib. 3, 190, etc. ||
2 abstinence, Porph. 43, 17, etc. ||
E Ion. -ίη, Hpc. l. c.
Étym. ἀπόσιτος.