ἀπόσφαγμα

ἀποσφάζω

ἀποσφαιρίζω
ἀπο·σφάζω, égorger, acc. Hdt. 4, 84 ; Eschl. Sept. 43 ; p. ext. faire périr, Ar. Ach. 327 ; Thc. 3, 32, etc. ||
Moy. se percer la gorge, Xén. Cyr. 3, 1, 25 ||
E Pl. q. pf. ἀπεσφάκειν, DC. 78, 7 ; pass. fut. 2 ἀποσφαγήσομαι, Ar. Th. 750 ; ao. 2 ἀπεσφάγην, Hdt. 4, 84.
Étym. cf. ἀποσφάττω.