ἀποσποδέω-ῶ

ἀπόσπονδος

ἀπόσπορος
ἀπό·σπονδος, ος, ον (qu’on laisse sortir d’une citadelle) après une capitulation, Plut. Pel. 13 (conj. ὑπόσπονδος).
Étym. ἀ. σπονδή.