ἀποτίμημα

ἀποτίμησις

ἀπότιμος
ἀποτίμησις, εως (ἡ) [τῑ]
1 prise d’hypothèques, Dém. 878 fin ||
2 dénombrement, cens, Plut. Crass. 13 ; Jos. A.J. 18, 1, 1.
Étym. ἀποτιμάω.