ἀπροσαύδητος

ἀπρόσϐατος

ἀπροσδεής
ἀ·πρόσϐατος, ος, ον [ϐᾰ] inaccessible, Arstt. H.A. 6, 5, 1 ; Plut. Alex. 58 ; Luc. Prom. 1 ||
E Dor. ἀποτίϐατος, Soph. Tr. 1030.
Étym. ἀ, προσϐαίνω.