ἀρετηφόρος

ἀρετόομαι-οῦμαι

Ἄρευς
ἀρετόομαι-οῦμαι [ᾰ] (seul. prés.) devenir vertueux, t. stoïc. Simpl. Epict. 37, 2.
Étym. ἀρετή.