ἀργυρογνωμονέω-ῶ

ἀργυρογνωμονικός

ἀργυρογνώμων
ἀργυρογνωμονικός, ή, όν [ῠ] qui concerne un essayeur d’argent, Arr. Epict. 2, 3, 2.
Étym. v. le suiv.