ἀργυρόπηχυς

ἀργυροποιός

ἀργυρόπους
ἀργυρο·ποιός, οῦ (ὁ) [ῠ] qui travaille l’argent, orfèvre, Anth. 14, 50.
Étym. ἄ. ποιέω.