ἀργυρεύω

ἀργυρήλατος

ἀργυρίδιον
ἀργυρ·ήλατος, ος, ον [ῠᾰ] travaillé en argent, Eschl. fr. 170 ; Eur. Ion 1181.
Étym. ἄ. ἐλαύνω.