ἀριστοτόκεια

ἀριστοτόκος

ἀριστότοκος
ἀριστο·τόκος, ος, ον [ᾰ] c. le préc. Opp. C. 3, 62 ; Anth. 8, 135.
Étym. ἄ. τίκτω.