ἄρνειος

ἄρνειος, α, ον, d’agneau, Oracl. (Hdt. 1, 47) ; Xén. An. 4, 5, 31 ; Phérécr. (Ath. 96b), etc. ; ἄ. φόνος, Soph. Aj. 309, égorgement d’agneaux.