ἀσχολία

1 manque de loisir, Att. ; joint à ἀπραγμοσύνη, Dém. 560, 22 ; p. opp. à ἡσυχία, Thc. 1, 70 ; ou à σχολή, Arstt. Pol. 7, 14, 12 ; ἀσχολίας οὔσης, Thc. 1, 90, faute de loisir ; ἀσχολίαν ἔχειν τινός, Xén. Mem. 1, 3, 11 ; περί τινος, Plat. Phæd. 66d ; πρός τι, Plut. Sol. c. Popl. 2, n’avoir pas le loisir de s’occuper de qqe ch. ; ἀσχολίαν ἔχειν εἰς τὸ μὴ ποιεῖν, Xén. Hell. 6, 1, 16, n’avoir pas le loisir de faire ; ἀσχολία μοί ἐστι, avec l’inf. Ant. 142, 38, je n’ai pas le temps de ||

2 p. suite, occupation, affaire, Pd. ; δι’ ἀσχολίαν, Eub. ; ὑπ’ ἀσχολίας, Plat. Theæt. 172d, pour affaires ; en mauv. part, affaires, embarras, difficulté : ἀσχολίαν παρέχειν τινί, Xén. Cyr. 4, 3, 12, causer à qqn de l’embarras ; μυρίας τινὶ παρέχειν ἀσχολίας, Plat. Phæd. 66b, causer à qqn mille difficultés ; τινὶ παρέχειν ἀσχολίαν, avec l’inf. Xén. Cyr. 8, 1, 13, empêcher qqn de faire qqe ch. ||