ἄσχολος
ἀσχόλωςἄ·σχολος, ος,
ον :
1 qui n’a pas de
loisir : ἔς τι, Hdt. 4, 77, pour s’occuper
de qqe ch. ; ποιεῖν τι, Arstt. Pol. 5, 11, 8, pour faire qqe ch. ; ἄσχολον ποιεῖν τινα, Plat.
Leg. 831c ; Arstt. Pol. 5, 9, ne laisser aucun loisir à qqn, le tenir
occupé ; p. suite, occuper :
πρός τινι, Arstt. Pol. 5, 5, 8 ; περί τι,
Plut. Tim.
12, à qqe ch. ||
2 qui ne se repose
pas : ἄσχολοι πράξεις, Arstt. Nic. 10, 7, 6, actions continues ; κίνησις ἄσχολος, Arstt.
Cæl. 2, 1, 6,
mouvement incessant.
Étym.
ἀ, σχολή.