ἀσεϐής
ἀσέϐησιςἀσεϐής, ής, ές,
impie, sacrilège, Att. ; ἀ. θεῶν, Paus. 4, 8, 1 ; περὶ θεούς,
Xén. Cyr.
8, 8, 27 ; πρὸς τὸ
θεῖον, Jos. A.J. 5, 10, 1, sacrilège
envers les dieux, envers la divinité ; τὸ
ἀσεϐές, Xén. Mem. 1, 1, 16, impiété ||
Cp. -έστερος, Xén. Cyr. 8, 8, 27 ;
Plat. Min.
318e ;
Ep. 311e. Sup. -έστατος, Plat. Leg. 907b ; DS. 14, 109.
Étym.
ἀ, σέϐω.