ἀσελγής
ἀσελγισμόςἀσελγής, ής, ές,
impudent, d’où :
1 grossier, violent,
And. 34, 23 ;
Is. 73, 42,
etc. ; joint à
βίαιος, Dém.
556, 21, etc.
||
2 postér. licencieux, impudique, surt. en parl. de femmes,
Plut. Luc.
Jos. B.J.
1, 22, 3 ||
Cp. -έστερος, Plut. Them. 21 ; sup. -έστατος, Eschn. 15, 23.