ἀσιτί

ἀσιτία

ἄσιτος
ἀσιτία, ας (ἡ) [σῑ]
1 manque de nourriture, au plur. Hdt. 3, 52 ; Eur. Suppl. 1105 ||
2 abstinence, diète, Hpc. Acut. 389 ; Arstt. Nic. 10, 9, 15 ||
3 manque d’appétit, Hpc. Aph. 1258 ||
E Ion. ἀσιτίη, Hdt. Hpc. ll. cc.
Étym. ἄσιτος.