ἀσιτία

ἄσιτος

ἀσιώπητος
ἄ·σιτος, ος, ον [] qui ne mange pas ou n’a pas mangé, à jeun, Od. 4, 788 ; Soph. Aj. 324 ; Thc. 7, 40, etc.
Étym. ἀ. σῖτος.