Ἀσκραῖος

ἀσκύλευτος

ἄσκυλτος
ἀ·σκύλευτος, ος, ον [ῡ] non dépouillé, DH. 11, 27 ; Hld. 1, 1.
Étym. ἀ, σκυλεύω.