ἀσπαλιεύς

ἀσπαλιευτής

ἀσπαλιευτική
ἀσπαλιευτής, οῦ (ὁ) [πᾰ] c. le préc. Plat. Soph. 218e.
Étym. ἀσπαλιεύω.