ἀσπαραγία

ἀσπάραγος

ἀσπάρακτος
ἀ·σπάραγος, att. ἀσφάραγος, ου (ὁ) [πᾰᾰ]
1 asperge, Th. Plut. etc. ||
2 tige naissante, jeune pousse, Nic. Th. 883 ; Anth. 11, 325 ; Gal. Th. etc.
Étym. pré-grec.