ἄσηπτος

ἀσηρός

ἄσηστος
ἀσηρός, ά, όν []
1 qui cause du dégoût, qui ôte l’appétit, Hpc. Fract. 766, 774 ||
2 dédaigneux, Sapph. fr. 42 Neue au cp. dor. ἀσαρότερος [ᾰσᾱ].
Étym. ἄση.