ἀταρακτέω-ῶ

ἀταρακτοποιησίη

ἀτάρακτος
ἀταρακτο·ποιησίη, ης (ἡ) [τᾰ] action de faire qqe ch. sans se troubler, avec calme, Hpc.
Étym. ἀτάρακτος, ποιητός.