Ἀτάραντες

ἀταραξία

ἀτάραχος
ἀταραξία, ας (ἡ) [τᾰ] absence de trouble, calme, tranquillité d’âme, Epic. (DL. 10, 96) ; Cic. Fam. 15, 19 ; Plut. etc. ||
E Ion. -ίη, Hpc. 28, 45, etc.