ἀταράχως

ἀτάρϐακτος

Ἀτάρϐας
ἀ·τάρϐακτος, ος, ον, c. ἀτάρϐητος, Pd. P. 4, 84.
Étym. vulg. ; sel. d’autres, ἀτάρμυκτος.