ἀτέρπεια

ἀτερπής

ἀτερπία
ἀ·τερπής, ής, ές, non réjouissant, triste, funeste, Il. 19, 354 ; Od. 7, 279, etc. ; Hés. O. 647 ; Eur. El. 293 ; Xén. Œc. 8, 3 ; Thcr. Nonn. etc. ||
Cp. -έστερος, Thc. 1, 22 ; sup. -έστατος, Luc. Sat. 9.
Étym. ἀ, τέρπω.