ἀτερψία

ἀτευκτέω-ῶ

ἄτευκτος
ἀτευκτέω-ῶ (seul. part. ao. ἀτευκτήσας et inf. ao. pass. ἀτευκτηθῆναι) ne pas obtenir, être frustré de, gén. Babr. 123, 6 ; Dysc. Synt. 57 ; au pass. Orib. 59 Mai.
Étym. ἄτευκτος.