ἀθέμιστος
ἀθεμίστωςἀ·θέμιστος, ος,
ον :
1 en
parl. de pers. sans loi, sans règle, criminel, Il. 9, 63 ; Od. 9, 106 ; Xén. Cyr. 8, 8, 5 ||
2 en
parl. de choses, illicite, Hdt.
8, 143 ; Xén.
Mem. 1, 1, 9,
etc. ||
Cp. -ότερος, Xén. Cyr. 8, 8, 5.
Étym.
ἀ, θέμις.