ἀθεραπευσία

ἀθεράπευτος

ἀθεραπεύτως
ἀ·θεράπευτος, ος, ον [ρᾰ]
1 non soigné, négligé, Xén. Mem. 2, 4, 3 ||
2 incurable, Luc. Oc. 27 ||
3 non préparé, qui est dans son état naturel, Diosc. 2, 93, 95.
Étym. ἀ, θεραπεύω.