ἄθλιος

ἀθλιότης

ἄθλιπτος
ἀθλιότης, ητος (ἡ) malheur, infortune, Plat. Rsp. 545a, Theæt. 175c, etc. ; Plut. M. 112b.
Étym. ἄθλιος.