ἀτιμασμός

ἀτιμαστέος

ἀτιμαστήρ
ἀτιμαστέος, α, ον [ῑ] vb. d’ἀτιμάζω, Hpc. 773d ; Xén. Conv. 4, 17 ; Plat. Phædr. 266d.